|
دو یار زیرک و از باده کهن دومنیمن این مقام به دنیا و آخرت ندهمهر آن که کنج قناعت به گنج دنیا دادبیا که رونق این کارخانه کم نشودز تندباد حوادث نمیتوان دیدنببین در آینه جام نقش بندی غیباز این سموم که بر طرف بوستان بگذشتبه صبر کوش تو ای دل که حق رها نکندمزاج دهر تبه شد در این بلا حافظ |
|
فراغتی و کتابی و گوشه چمنیاگر چه در پی ام افتند هر دم انجمنیفروخت یوسف مصری به کمترین ثمنیبه زهد همچو تویی یا به فسق همچو منیدر این چمن که گلی بوده است یا سمنیکه کس به یاد ندارد چنین عجب زمنیعجب که بوی گلی هست و رنگ نسترنیچنین عزیز نگینی به دست اهرمنیکجاست فکر حکیمی و رای برهمنی |
